خلیج فارس همواره مانند خونی است که در رگهای ایرانیان جریان دارد وهر گونه اختلال در این فرایند می تواند پیکره ملت ایران را دچار وهن و ضعف کند.
بررسی تاریخچه 4 هزار ساله این آبراه استراتژیک نشان می دهد که خلیج فارس پیوسته عامل وحدت وهمگرائی ملی بوده وبه همین دلیل استعمارگران برای ایجاد یک جنگ روانی علیه ایرانیان آزاده ،تلاش کرده اند تا نام های مجعولی بر خلیج فارس بگذارند.
اگر چه مورخان وجغرافی دانان بزرگی مانند هردوت ،ننار خوس ،استرابون ونیز استخری ، مسعودی ومستوفی در تذکره ها ودست نوشته های خود ازاین آبراه مهم به نام خلیج فارس یاد کرده اند اما نخستین بار روزنامه تایمز لندن در سال 1962در یک مقاله سؤال برانگیز ومشکوک واژه غریب ومجعولی بر این آبراه اطلاق کرد.
طبیعی است در آن زمان جعل نام زیبای خلیج فارس توسط یک روزنامه انگلیسی واکنش شدید ملت ایران را به دنبال داشت اما جعل این نام ،موجب شد که برخی مدعیان قومیت عربی این واژه مجعول را محملی برای ایجاد تقابل بین ملت ایران وهمسایگان عرب خود قرار دهند.
جمال عبدالناصر رئیس جمهوری وقت مصر که از رهگذر تشدید جریان کاذب قومیت عربی تلاش داشت تا یک جبهه عربی علیه ملت ایران ایجاد کند بارها از واژه مجعول دیگری در مورد خلیج فارس استفاده کرد.
تشدید جریان سازی های سیاسی ورسانه ای جمال عبدالناصر علیه ایران موجب شد تا روابط سیاسی ایران و مصر از سال 1962 تا سال 1970 بکلی قطع شود وحتی دو کشور تا مرز لشکر کشی پیش رفتند.
پس از مرگ ناصر در سال 1970 میلادی وروی کار آمدن انور سادات به دلیل تغییر زاویه نگاه رئیس جمهور جدید مصر وگرایش وی از شوروی به غرب ،روابط دو کشور به تدریج رو به بهبودی گذارد.
به دلیل نزدیکی دیدگاه های مصر و ایران کشورهای استعمار گر برای تشکیل جبهه جدیدی علیه ملت ایران اقدام به ایجاد نظام های مصنوعی در کرانه دیگر خلیج فارس کردند.
برخی سران قبایل عرب مانند آل سعود وبویژه آل نهیان ، آل ثانی ، آل خلیفه وآل صباح که تا قبل از آن بصورت قبایل بدوی در کوچ دائم بودند با حمایت انگلیس دست به تشکیل نظام های جدیدی زدند.
هدف انگلیس مهار قدرت فرامرزی ایران و ایجاد یک جبهه عربی در برابر ملت ایران بود تا استعمار گران بتوانند منافع نفتی خود را در حاشیه جنوبی خلیج فارس تضمین کنند.
متاسفانه شرایط بین المللی ومنطقه ای وتلاش امریکا وغرب برای دلجوئی از اعراب پس از شکست در جنگ ژوئن 1967 ونیز ضعف سیاسی وداخلی رژیم شاه ،به تثبیت قدرت قبایل عرب آن سوی خلیج فارس به عنوان نظام های نوپا ،منجر شد.
در جنگ ژوئن 1967 ارتش های عربی متحمل شکست سختی از رژیم صهیونیستی شدند بگونه ای که رژیم اسرائیل در کمتر از 6 روز 80 هزار کیلومتر مربع از زمین های صحرای نقب، کرانه غربی ،غزه ، بیت المقدس شرقی ، وادی عربه ، جولان ، صحرای سینا والعریش را اشغال کرد.
طبیعی است این شکست بر روحیه اعراب تاثیر منفی باقی گذاشت اما انگلیس وامریکا برای ترمیم روحیه اعراب وتهیه زمینه جدید شکل گیری یک دشمن فرضی بجای اسرائیل ،به تقویت رژیم های قبیله ای در بخش جنوبی خلیج فارس پرداختند.
بنا بر این شکل گیری این رژیم های مصنوعی که فاقد پیشینه تاریخی هستند صرفا در راستای ایجاد مزاحمت برای ملت ایران قابل تجزیه وتحلیل است.
کشورهای حوزه خلیج فارس بر خلاف پروتکل های متعارف بین المللی هنوز مرزهای طبیعی خود را مشخص نکرده اند وهیچ نقشه جغرافیائی که هویت مرزهای طبیعی این کشورها را روشن کند تحویل دبیر خانه سازمان ملل نشده است .
بنا بر این همه کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس از قوانین مرزهای "تحمیلی " استفاده می کنند و نه تنها مرزهای طبیعی آبی و خاکی این کشورها شفاف نشده بلکه ترکیب جغرافیای انسانی این کشورها به دلیل تداخل دینی ،قومی وگویش ها نیز دستخوش فرسایش شده است
اما به دلیل حضور گستاخانه غرب وامریکا در جنوب خلیج فارس ونیز شرایط منطقه ای وبین المللی ایران برخی رهبران کشورهای حوزه خلیج فارس دچار توهم شده اند .
مقامات این کشورها به اتکاء امریکا وغرب ادعاهای موهوم و خیال پردازانه ای مطرح می کنند ونه تنها به جعل مکرر نام خلیج فارس می پردازند بلکه حاکمیت ایران بر 3 جزیره تنب بزرگ تنب کوچک وابو موسی را نیز مورد تردید قرار می دهند.
امروز پهنه خلیج فارس به دلیل حضور 4 هزار ساله ایرانیان در این آبراه شاهد غیر قابل انکاری بر حاکمیت مطلق ایران بر این آبراه استراتژیکی است.
بهمین دلیل خلیج فارس در فراز وفرودهای تاریخ همواره هویت بی بدیل خود را حفظ کرده وخواهد کرد و ملت ایران تحت هیچ شرایطی کوچکترین تغییری را دراین آبراه حیاتی بر نخواهد تافت.
خلیج فارس ، برغم تحریکات بیگانگان وتلاش قدرت های فرا منطقه ای ورژیم های غیر دموکراتیک عربی برای ایجاد واگرائی ،بی شک کانون همزیستی وصلح ودوستی میان ملت های دوسوی ساحل این آبراه باقی خواهد ماند .
اما اگررهبران رژیم های ضعیف وشکننده خلیج فارس اگر بخواهند به به سنگ اندازی های خود علیه ملت ایران ادامه دهند بطور در آن صورت تعامل به تخاصم مبدل خواهد شد ومردم ایران به کسانی که به حقوق مسلم آنان تعدی کنند ، پاسخ دندان شکنی خواهند داد.
